Gave en diagnose; de lastige verstandhouding

Innerlijk op orde lastig met een gave

Mensen die een psychische of psychiatrische diagnose hebben, hebben in de meeste gevallen een gave. Deze gave gaat samen met hun moeilijkheid en/of kwetsbaarheid. Het is bijzonder lastig om tussen deze twee aspecten de juiste balans te vinden. Voor mensen met een gave kan het dan ook lastig zijn op allemaal innerlijk op orde te hebben. Dit wordt ook aangeduid met de term ‘stoornis’.

In de natuur zien we vaak hetzelfde terugkomen; als je in een bepaald gebied erg goed bent, moet er ook een bepaald gebied zijn waarin je niet goed bent. In het dagelijkse leven probeert men vaak het één of het ander te benadrukken. Als je een gave hebt, is het echter zaak om een balans hierin te vinden. Hoe lastig dat ook is.

Het is met een stoornis niet altijd makkelijk om te leven. Een stoornis bevindt zich namelijk meestal in de extremen van de mens. Het is dan ook zaak voor mensen met een stoornis om een gulden middenweg los te laten. Een gulden middenweg is voor mensen met een stoornis niet weggelegd. Het is het één of het ander.

Uiteindelijk hebben een gave en een diagnose een lastige verstandhouding met elkaar. Gedurende het leven moet je dan ook bepaalde paden aflopen. Op den duur kom je er achter dat jij een ander pad volgt. Een pad dat echter aan sluit op jouw stoornis. Op die manier is het mogelijk om de je eigen pad te vinden. Maar, je moet daarvoor wel van het midden afbuigen.

Een persoon met een gave kan extreme prettige momenten met extreem zwarte en verschrikkelijke momenten afwisselen. Door bewust te leven, door te mediteren en door mentale bagage onder ogen te durven zien, kan je langzaam maar zeker dit donkere stukje kwijt raken.

Voor mensen met een stoornis is het echter lastig om hun persoonlijkheid te begrijpen. Dergelijke mensen hebben een sterke energie, vibratie of archetype en kunnen dit op een sterke manier belichamen. Het gevolg hiervan is dat ze niet naar het midden afbuigen, maar juist naar één van de extremen gaan. Voor andere is dit echter bijzonder lastig, aangezien ‘normale’ mensen zich op het middenpad vinden.

Als je in uiterste leeft, heb je vaak een gemis. Je ervaart een gemis, terwijl er ook iets aanwezig is. Je gave is namelijk altijd aanwezig, maar dat voel je misschien niet zo. Voor een persoon met een gave staat vaak dat gemis op de voorgrond.

Voor een persoon met een gave is het dan ook noodzakelijk om extremen naast elkaar te laten beleven. Beleef het en zoek niet naar antwoorden. Het is namelijk een proces waar weinig antwoorden op te geven zijn.

Als je een ander, en niet gangbaar, pad volgt, kan je op jezelf aangewezen zijn. Je hebt namelijk geen persoon waar je op kunt bouwen. Je hebt geen persoon met wie je alles kunt delen. Nee, je volgt dit niet gangbare pad in je eentje. Dit kan leiden tot hele mooie momenten, maar kan ook leiden tot wanhoop, tot stress en tot ongenoegen. Als je een niet gangbaar pad volgt, kan je echter een markante persoonlijkheid worden.

Op aarde leven verschillende eenheden. Deze eenheden zijn allemaal divers. Juist dat is wellicht datgene wat deze aardbol zo interessant en aantrekkelijk maakt. Probeer je eigen pad te volgen, ook als je een stoornis hebt. Dit pad hoeft niet altijd het gangbare pad te zijn. In tegendeel zelfs; volg het pad waar jij je goed bij voelt. Dit pad gaat soms gepaard met obstakels, je zult je soms alleen voelen, maar op den duur is dit het beste.